Opis rasy Kot Bengalski:

Kot bengalski pochodzi z krzyżówki kota domowego z lampartem, stworzonej w celu uzyskania kota domowego o umaszczeniu przypominającym lamparta. Nazwa kota pochodzi od miejsca, gdzie został znaleziony po raz pierwszy - Zatoki Bengalskiej.

Koty bengalskie z racji swojgo pochodzenia są kotami zwinnymi, lubiącymi pływać. Z drugiej jednak strony są wrażliwe i nieufnie podchodzą do nowych osób.

Kot bengalski jest kotem o długim i muskularnym ciele. Okrywa włosowa krótka, ściśle przylegająca i gładka. Umaszczenie cętkowane w charakterystyczne okrągłe plamki w kolorach: czarnym, sorrel i mink.

Zalety piękne umaszczenie, jak gepard, miły inteligentny, szybko się przywiązuje  towarzyski  inteligentne  miłe  mały wariatuńcio ;)  są bardzo ostrożne i spokojne  umiejące mocno kochać i szybko się przywiązywać  Jest po prostu prześliczny:)  przyjacielski  Słodziutkie i piękne!  idealny  Akceptuje obecność innych zwierząt.  prześliczny  uwielbia się kąpać i chlapać w wodzie  Pieszczochy  śliczna sierść łatwy do utrzymania  lubi chrapać w nocy  uwielbia gryźć groszek (roślina)

Cechy[edytuj] Są bardzo zwinne. Z łatwością                   dostają się na czubki drzew, potrafią też pokonywać duże odległości, wytrwale maszerując. Dobrze czują się też w środowisku wodnym, są świetnymi pływakami. Wiele dzikich leopardów wypróżnia się do wody, aby ukryć swój zapach przed drapieżnikami (ta cecha została zachowana). Można się spodziewać, że nowa rasa, wywodząca się od dzikiego kota, odziedziczy po nim choć część tych cech. Ale w miarę jak kolejne pokolenia oddalają się od jego dziedzictwa genetycznego, niektóre z tych cech zanikają, można też nimi manipulować. U pierwszych pokoleń (foundation bengals) można zaobserwować pewną ostrożną inteligencję, niewątpliwie odziedziczoną po przodkach. Potrzebują one bezpieczeństwa i zazwyczaj z trudem przychodzi im adaptowanie się do jakichś zmian. Mają też problem z przywiązaniem się do człowieka, jeśli jednak tworzy się więź między kotem a jego właścicielem, to jest bardzo silna i jakiekolwiek jej naruszenie może spowodować trwałe zmiany w kociej psychice. Koty te nie są co prawda wojowniczo nastawione i gdy narazi się je na jakąś niewygodną sytuację, zazwyczaj uciekają do cichego schronienia. Historia[edytuj] Koty bengalskie powstały poprzez skrzyżowanie dzikiego kota bengalskiego z kotem domowym, w celu uzyskania kota domowego o pięknym umaszczeniu, zbliżonym do lamparta. We wczesnych krzyżówkach wykorzystywano np. koty egipskie, Indian Maus, burmskie i nieuznane rasy domowe. W miarę rozwoju tej rasy, czwarte pokolenie zostało ponownie skrzyżowane z lampartami azjatyckimi. Pierwsze trzy pokolenia tej właśnie krzyżówki są uznawane jako rasowe bengale (foundation bengals). Ostateczna, całkowicie udomowiona, uznana przez międzynarodowe organizacje rasa to tzw. SBT Bengals. KOT BRYTYJSKI

Opis rasy Kot Brytyjski krótkowłosy:

Prawdopodobnie kot brytyjski został sprowadzony do Wielkiej Brytanii za sprawą legionów rzymskich. Hodowcy zainteresowali się tą nietuzinkową rasą na nowo w XIX wieku.

Koty te charakteryzują się masywną budową ciała. Okrywa włosowa krótka i gęsta. Ogon gęsty i zaokrąglony na czubku.

Koty brytyjskie są kotami o spokojnym charakterze, nie lubią być zbyt pieszczonymi. Lubią przebywać na powietrzu, są niezależne i łagodne. 

Kot brytyjski krótkowłosy – rasa kota, której początki zwolennicy wywodzą od kotów sprowadzonych na Wyspy Brytyjskie przez legiony rzymskie, wykorzystujące je do walki ze szczurami. Legendy tej nie da się jednak udowodnić. Faktem jest, że rasa wywodzi się od kotów domowych zamieszkujących Wielką Brytanię (nie jest to jednak domowy kot "brytyjski"). Na skutek II wojny światowej istnienie tej rasy zostało zagrożone. W latach 50. XX wieku hodowcy, przy pomocy krzyżowania z persem niebieskim, wzmocnili populację i poprawili cechy rasy.

Wygląd[edytuj]

Sierść krótka, gęsta i miękka. Wzorzec rasy dopuszcza różne umaszczenie. Zanotowano około 150 odmianach barwnych, od jednokolorowych (niebieski, czarny, rudy, kremowy, czekoladowy, liliowy i biały) po dwubarwne, a także (tylko u kotek) trójbarwne. Waży od 4 do 9 kg i jest zarazem największym kotem krótkowłosym. Nogi krótkie lub średniej długości, przez co kot sprawia wrażenie grubego. Na krótkiej szyi duża głowa z wyraźnymi policzkami i zaznaczoną brodą. Uszy szeroko rozstawione i zaokrąglone na końcach. Oczy duże, pomarańczowe, niebieskie, złociste, zielone, turkusowe.

Charakter[edytuj]

Łagodny, zrównoważony, towarzyski. Zaskakująco (w stosunku do wielkości) cichy. Akceptuje bez problemu przebywające razem z nim w domu koty. Przywiązuje się do właściciela. Potrafi podążać za nim przez cały dzień, cierpliwie czekając, aż zostanie mu udzielona uwaga. Dom imprezowiczów to zdecydowanie najgorsze miejsce do przebywania dla takiego kota. Najlepiej się czuje w ciszy i spokoju, patrząc w okno, obserwując rodzinę w której żyje oraz wylegując się w promieniach słonecznych.

Pielęgnacja[edytuj]

Sierść wymaga codziennego szczotkowania, ale w przypadku kota brytyjskiego krótkowłosego mieszkającego w domu wystarczy raz w tygodniu gęstym grzebieniem wyczesać martwą sierść. Jednak pogląd o konieczności szczotkowania sierści nie jest podzielany przez wielu hodowców i sędziów, którzy uważają że prowadzi ono (szczotkowanie) do usuwania podszerstku nadającego charakterystyczną dla brytyjczyków fakturę sierści. Należy również pamiętać o regularnym przycinaniu pazurków oraz kontroli stanu uszu i zębów. Przycinanie pazurków nie jest wskazane dla kotów wspinających się na drapaki, gdyż tracą wtedy możliwość bezpiecznego kontaktu z podłożem.

Styl życia kota brytyjskiego i odmienna od wielu innych ras sierść oraz bezwzględna mięsożerność całego gatunku ma także wpływ na wymogi żywieniowe. Należy dążyć do podawania karm o możliwie pełnym składzie obejmującym zarówno wymagane składniki podstawowe jak i witaminy oraz mikroelementy. Jest wiele dość dobrych rodzajów karm suchych, które spełniają te warunki, choć korzystanie ze specjalnych dodatków żywieniowych jest zawsze wskazane. Należy pamiętać, że nawyki żywieniowe u kota najmocniej kształtują się ok. 6 tygodnia życia i później bardzo trudno je zmienić. Obecnie kotom podaje się wodę, która powinna być stale dostępna. Mleko i jego pochodne nie są wskazane, gdyż wiele kotów wykazuje mniej lub bardziej nasilone reakcje alergiczne na jego składniki.

A teraz ciekawostka

Dlaczego warto uczyć kota?

Kot potrafiący korzystać z toalety to wiele zalet dla Ciebie i dla Twojego pupila:

Oszczędzamy nasze pieniądze!Jeden korzystający z kuwety kot domowy zużywa żwirek, na który musimy wydać nawet kilkaset złotych rocznie. Nauka z zestawem WCkici, to duża oszczędność w budżecie domowym.

Higiena na co dzień!Kot potrafi narobić sporo bałaganu w kuwecie i wokół niej. Bakterie z kuwety na łapkach przenosi na przedmioty, meble, zabawki naszych dzieci, do naszych łóżek. Wskakując na stół, kot dzieli się bakteriami z nami, a bakterie przedostając się do pokarmu mogą być powodem wielu komplikacji przewodu pokarmowego oraz chorób.Zdrowy kot w domu!
Mając dwa i więcej kotów, nasi pupile mogą przenosić w odchodach różne choroby, dzielić się z innymi kotami pasożytami układu pokarmowego, wirusami i bakteriami.

Koniec ze sprzątaniem!Pomyśl... jak często musisz sprzątać kocią kuwetę? A może w domu jest kilka kuwet? Ucząc swojego kota korzystania z toalety za pomocą zestawu WCkici odetchniesz raz na zawsze od tego obowiązku.Zadbaj o środowisko! Bądź ekologiczny!Koty zużywają nawet do kilkuset kilogramów żwirku rocznie. Jest to sporo odpadów, które niepotrzebnie lądują na śmietnikach. Nauka kota WCkici wspomaga zatem działania ekologiczne.EdukacjaDzięki zestawowi WCkici nie tylko poświęcisz kotu więcej uwagi, ale dowiesz się czegoś nowego o swoim pupilu, o jego charakterze, zdolnościach uczenia się.